Berichten

Lekker in je vel! groepslessen

/in /door

De eerste jaren dat ik werkte als oefentherapeut gaf ik veel groepslessen. In diverse plaatsen huurde ik zaaltjes of oefenruimte en had ik groepen van 10 tot 15 dames. Een soort veredelde gym noemde ik het toen. De praktijk werd drukker, ik ging minder dagen werken omdat ik moeder werd dus de groepslessen kwamen te vervallen.

Zo’n 5 jaar geleden startte ik zwangerschapsbegeleiding in groepjes. Als advies geef ik de jonge moeders mee om vooral na de bevalling ook aan het eigen lijf te werken en dan met name de bekkenbodemspieren en de spieren rondom bekken en rug. Wat sportaanbod betreft is er eigenlijk niks wat ook bekkenbodemtraining aanbiedt of hoe je goed moet tillen of  een dagelijkse houding zo goed mogelijk uitvoert, dus bedacht ik de Lekker-in-je-vel! lessen. In eerste instantie voor jonge moeders, maar later kwamen er ook dames bij die bijvoorbeeld langdurig rugklachten hadden. Ook voor vrouwen met fybromyalgie, reuma of arthose is deze groepsles natuurlijk geschikt. En zo werden de ‘Lekker-in-je-vel! lessen voor jonge moeders’, groepslessen voor alle dames die graag wat aan hun conditie en belastbaarheid willen doen met daarbij ook typische vrouwenoefeningen voor de bekkenbodem en dat allemaal onder begeleiding van mij, de oefentherapeut.

Nieuwsgierig geworden? Wil jij ook een uur in de week lekker bezig zijn, met aandacht voor je beperkingen, maar vooral ook voor wat je wel kunt, dan kom je gewoon een keer een proefles meedoen. Meld je aan via contact@cesarcoevorden.nl

 

Pijn is niet altijd een teken van schade

/2 Reacties/in , /door

Pijn, een gevoel dat voor iedereen persoonlijk is. De ene keer kortdurend, maar vaak ook altijd aanwezig. Een moeilijk te onderzoeken iets, omdat het zo subjectief is. Wat de één veel pijn vindt is voor een ander zeer draaglijk. Pijn, het is een onderwerp waar in de loop van de mensheid veel onderzoek naar gedaan is en waar steeds weer nieuwe inzichten over duidelijk worden.

Lange tijd werd er gedacht dat er een oorzaak moet zijn voor pijn. Als iemand met pijnklachten bij een dokter komt dan moet daar een reden voor zijn. Bij acute pijn is dat ook zo. Pijn is een soort alarmbel voor als er iets beschadigt in het lichaam. Bij warmte zorgt het voor een terugtrek reflex, bij een verstuikte enkel zorgt het voor een paar dagen de voet ontzien. Maar bij chronische pijn is dat vaak net even anders.

Er zijn in Nederland veel mensen met chronische pijnklachten. Eén op de vijf mensen heeft last van bijvoorbeeld lage rugpijn, fybromyalgie, arthrose of hoofdpijn . Jaren geleden werden deze mensen onderzocht en als er dan niks gevonden werd moest men er maar mee leren leven. De pijnbeleving werd als iets psychisch gezien. Dankzij recente onderzoeken weten we nu dat de pijn die men voelt echt is. Het pijnsysteem is alleen van slag. De schade die normaal voor een alarmreactie zorgt is allang verdwenen of soms zelfs niet eens geweest. Maar het alarm gaat wel vaak af en dat zorgt voor chronische pijn.

U moet er maar mee leren leven… Dat is wat de oefentherapeut samen met u doet. Een weg vinden in omgaan met de pijn. Nieuwe doelen vormen om de kwaliteit van het leven weer op te vijzelen. Niet meer op zoek gaan naar de oorzaak, maar de aandacht verleggen naar dingen die je wel kunt doen.

Sinds kort is er het netwerk chronische pijn van oefentherapeuten. Alle oefentherapeuten zijn opgeleid om het gedrag op het gebied van houding en beweging te veranderen en in te trainen. De therapeuten aangesloten bij het netwerk zijn daar nog meer in gespecialiseerd en geschoold zodat ze de chronisch pijnpatiënt goed op weg kunnen helpen.

Betere kwaliteit van leven

/1 Reactie/in , , /door

Een vrouw van begin 50 kwam bij me met een lange voorgeschiedenis aan lichamelijke klachten. Jarenlang rugpijn, slijtage, fybromyalgie, oftewel het hele lichaam deed zeer. Ze had al diverse therapieën gevolgd om de pijn te verminderen en dat hielp dan tijdelijk, maar de laatste tijd waren de klachten weer erg toegenomen. Van de reumatoloog moest ze oefentherapie proberen.

Tijdens de intake vraag ik altijd de klacht uit, maar ook de beperkingen in het dagelijks leven. Als pijn er altijd is krijgt dat ook alle aandacht. Als je dan vraagt welke beweging doet er pijn zal het antwoord vaak erg breed zijn. Als je vraagt naar de beperkingen in het leven kom je al tot een meer duidelijk beeld. Deze mevrouw voelde zich beperkt in het doen van haar huishouden en dan met name het stofzuigen. Ze wilde ook graag kunnen wandelen met haar vriendin maar hield dat de laatste tijd niet meer vol.

Bij het vormen van de hulpvraag en het vaststellen van het behandeldoel namen we deze handelingen als leidraad. We stelden als doel dat ze een kamer per dag kon stofzuigen en dat ze een half uur kon wandelen met haar vriendin.

We begonnen de therapie met ontspannen van de rugspieren, versterken van de rompspieren en het soepeler maken van rug en heupgewrichten. Dit was belangrijk om een goede basis te krijgen voor de volgende stap: het intrainen van dagelijkse houdingen en bewegingen. Door de bukbeweging uitgebreid te oefenen op een manier die zij vol kon houden kwamen we uiteindelijk uit bij het stofzuigen. Ook voor het lopen namen we letterlijk stap voor stap door waar ze op moest letten. Door veel herhaling werden de losse handelingen uiteindelijk één geheel.

Na enkele maanden was het doel behaald. Mevrouw gaf aan dat haar kwaliteit van leven stukken beter was geworden. Ze had nog steeds pijn, maar doordat ze meer kon ervaarde ze het anders en niet meer als belemmering. Ze kon het nu weer helemaal zelf aan.