Berichten

Chronisch pijnpatiënt vaak onbegrepen door omgeving

Er zijn veel mensen met chronische pijn. Soms is er een oorzaak voor gevonden, bijvoorbeeld door arthrose, reuma of een ongeluk. Maar soms is de oorzaak niet duidelijk. Voor bijvoorbeeld de meeste lage rugklachten is geen duidelijke oorzaak. Of je hebt een aandoening waar nog geen duidelijk aantoonbare reden voor is gevonden bijvoorbeeld fybromyalgie of een whiplash.

Eén ding is wel zeker, er is pijn. En die pijn kan je flink belemmeren in je dagelijks functioneren. Sommige dingen kan je niet of maar met mate. Of je kan iets wel doen, maar moet daarna even rusten. Voor de buitenwereld is dat soms moeilijk om mee om te gaan. Voor de meeste mensen in deze maatschappij geldt dat iemand ongeveer drie maanden iets mag mankeren en dan moet je niet meer zeuren. In het begin vraagt men nog wel eens, hoe is het nu, maar na een poos wordt dat minder. En ze zien je lopen in de stad, lekker aan het winkelen en jij denkt dat zij denken dat je maar een lekker leventje hebt. En dat is één van de valkuilen bij chronisch pijnpatiënten. Bezig zijn met wat de ander van je denkt. Belangrijk is dat je je energie stopt in wat jij belangrijk vindt om te doen en te kunnen.

Voor die buitenwereld is het wel eens goed om toch eens dieper na te denken over hoe leuk dat leven van die pijnpatiënt is.Verdiep je ook na maanden of jaren nog eens echt in die persoon, want begrip en steun uit de omgeving is heel belangrijk.

En die steun bestaat niet uit het uit handen nemen van dagelijkse bezigheden. En ook niet uit het heel makkelijk maken voor iemand met pijn. Steun bestaat uit positieve complimentjes maken over hoe knap je het vindt dat iemand toch doorgaat. Steun is samen met een pijnpatiënt dingen ondernemen zodat die persoon toch weer een stapje vooruit komt.Steun is luisteren als iemand even zijn mopperuurtje heeft.

Chronisch pijnpatiënten moeten zelf leren omgaan met hun beperkingen en klachten. Alleen als ze zelf willen kunnen ze iets leuks maken van hun leven. Iedereen is zelf verantwoordelijk voor de manier waarop je beperkingen aanpakt. Met steun uit de omgeving wordt dat proces net even wat makkelijker gemaakt.