ROUW
Onverwerkte rouw kan in je lijf gaan zitten. Emoties worden soms weggestopt omdat je vindt dat je verder moet, of omdat er een heel gezin verzorgd moet worden. Of gewoon weg omdat je niet wilt voelen. Verdriet, verlies, onmacht, schuld, de angst voor het voelen zorgt er dan voor dat je het gevoel wegstopt. Dat kan een poos goed gaan, maar op den duur kan dit lichamelijke klachten gaan geven. Hyperventilatie , hoofdpijn, spierpijnen, allemaal veroorzaakt door niet willen voelen.
Rouw wordt niet alleen veroorzaakt door het verlies van iemand dierbaar. Rouw kan ook aanwezig zijn om het verlies van een huisdier, of een baan, een manier van leven, het verlies van je toekomst of van je oude ik. Omdat dit vaak niet als rouw wordt herkent blijft dit eveneens in je lijf zitten.
De angst om te voelen is vaak de grootste rem. Vaak hoor ik iemand die zegt , als ik daar weer naar terug ga ben ik zo bang om mezelf te verliezen. Ik wil niet weer in dat gevoel, dadelijk kom ik er niet meer uit. Ik heb mezelf eindelijk weer een beetje op de rit. En dan vertel ik over hoe het werkt met emoties. Ze kunnen enorm pieken, maar zakken ook altijd weer af. Je hebt vast wel eens flink de slappe lach gehad, dat je ook denkt, hier kom ik niet uit, maar toch zakt het op een gegeven moment af. Er is nog nooit iemand in de piek van zijn verdriet blijven hangen, of in de boosheidpiek. Het zakt altijd weer af.
Emoties zijn belangrijk voor onze verwerking. Belangrijk is het herkennen van de emoties, maar ook daarna erkennen. Ik ben verdrietig, ik ben boos of ik ben angstig, dat mag. Pas als je er niet meer tegen vecht kan je het loslaten, en dat is wat anders dan wegstoppen.
In het &C magazine van november 2021 las ik enkele quotes die ik graag wil delen. Het zijn van die zinnen die je net even anders laten kijken naar verlies en rouw.
Het verdriet wordt niet minder groot, maar naarmate de tijd verstrijkt neemt het minder plaats in.
Rouw is niet loslaten, maar een andere manier van iemand vasthouden.
Vandaag begraaf ik jou in mij, niet in de aarde, niet in die kist, niet bij de bomen in de ochtendmist. Daar ben jij niet, jij bent veilig in mij.
Rouwen is niet alleen missen, maar ook liefhebben. En als rouw oneindig is, dan is liefde dat ook.
Het mooie aan rouwen is dat er geen regels zijn. Ieder doet het op zijn eigen manier.