Berichten

Komt een kind bij de oefentherapeut…

Een meisje van 8 jaar kwam bij me, omdat ze al ruim een jaar rugpijn had. Dit is natuurlijk niet normaal op die leeftijd en de diagnose van de kinderarts was dan ook hypermobiliteit. Dit houdt in dat de banden in het lichaam die steun moeten geven aan de gewrichten te lang zijn en er dus een te grote bewegingsmogelijkheid bestaat. Meestal is dit te constateren in de ellebogen, knieën en de mogelijkheid tot het maken van een hele holle rug.

Dit meisje had al lang andere therapieën gevolgd dus ik moest met een totaal andere aanpak beginnen. Ik had in die tijd net de opleiding ‘oefentherapie bij bekkenklachten tijdens zwangerschap’ afgerond. Bij zwangeren zijn de banden in het lichaam ook te lang en is de stabiliteit verstoord.  Dus we begonnen met stabiliteitstraining rondom het bekken. Eerst liggend, daarna in kruiphouding, zittend en staand en na enkele weken ging het steeds beter met haar. De spieren namen de steunfunctie over en functioneerden steeds meer zoals de bedoeling was.

Na enkele maanden kon ze weer volop met haar vriendinnetjes op de trampoline springen zonder dat ze moest stoppen, omdat haar rug zo’n pijn deed.

Komt een vrouw bij de oefentherapeut…

Enkele maanden terug had ik een vrouw onder behandeling die was doorverwezen door de verloskundige. Ze was voor de 2de keer zwanger en bij de 1ste had ze ernstige bekkenklachten gehad. Ze kon toen niet meer lopen en zat met 20 weken zwangerschap thuis. En nu was ze 12 weken zwanger en begon de ellende alweer.

We zijn meteen begonnen met het trainen van de stabiliteit rondom het bekken. Er is een keten van spieren rondom het bekken die horen samen te werken. Door de zwangerschap verweken de steunbanden in het hele lichaam en dus ook rond het bekken. De spieren horen dan de steun over te nemen, maar soms is er een zwakke schakel in het geheel en valt de stabiliteit meer weg dan normaal. Met testen kwam ik erachter welke schakel bij deze vrouw het zwakst was en we begonnen te trainen. Maar niet alleen de kracht, ook de samenwerking van die spieren bij de dagelijkse bezigheden.

Hoe kon ze het beste haar dochtertje van 2 optillen? Waar moest ze op letten met lopen? Hoe kreeg ze het meest balans in belasting en belastbaarheid? Dit waren belangrijke onderdelen tijdens de therapie.

Na 3 weken voelde ze zich al een stuk beter. Ze kon blijven werken tot aan haar zwangerschapsverlof. Door beter te luisteren naar haar lichaam en na te denken bij wat ze deed kon ze controle houden over haar bekken en pijnklachten. Dit maal geen bekkenband, maar een prettige zwangerschap.