Berichten

Urineverlies is niet gewoon

/1 Reactie/in , , , , /door

Volgens de cijfers die bekend zijn bij de huisartsen heeft 5-7% van de vrouwen dagelijks urineverlies, en zelfs 14% van de vrouwen boven de 65 jaar. Dit lijkt al best veel, maar de werkelijke cijfers liggen vast veel hoger. Tegenwoordig vinden veel vrouwen het normaal dat je wel eens een druppel verliest, of dat je moet sporten met maandverband in. Als je kinderen hebt gekregen hoort dat er gewoon bij wordt vaak gedacht. Voor dit soort klachten gaat men niet zo snel naar de huisarts, want het is best moeilijk om over te praten. In deze tijd zijn er nog weinig taboes wat gespreksonderwerpen met vriendinnen onder elkaar betreft, maar urineverlies, nee, daar heb je het niet over.

Terwijl er zeker wat aan te doen is. Met de juiste training, begeleiding en discipline hoef je geen inlegkruisje of maandverband meer te gebruiken bij het hardlopen. Dan kan je lekker op de trampoline met je kinderen, of een flinke lachbui krijgen met je vriendinnen.

Zoals ik al in een eerder stuk heb beschreven is bekkenbodemtraining voor en na de zwangerschap erg belangrijk. En zoals je de buikspieren moet blijven trainen om een beetje in vorm te blijven, en je conditietraining moet blijven doen om het op peil te houden, is bekkenbodemtraining ook iets wat je moet blijven doen om de kracht op peil te houden.

Alleen de vraag is hoe doe je dat nou. Veel vrouwen zijn gefocust op het aanspannen en vergeten dat het loslaten van een spier ook bij training  en beheersing hoort. Als de bekkenbodem te gespannen is kan je dezelfde problemen krijgen als bij een te slappe bekkenbodem. Meestal wordt er dan alleen maar meer aangespannen en zo blijf je in een cirkel van verkeerd gebruik.

In mijn praktijk geef ik gerichte training in het aan- en ontspannen van de bekkenbodem. Dit in combinatie met de ademhaling en het verbeteren van de houding, want dit alles heeft invloed op elkaar. De laatste tijd raad ik hierbij ook de epino aan, omdat je met dit hulpmiddel zeer duidelijk kan zien wat je doet en je training meetbaar wordt.

Urineverlies is niet gewoon, je moet er alleen wel wat voor doen.

Het nut van oefentherapie bij een diastase van de rechte buikspieren

/1 Reactie/in , , , /door

Een poos geleden kreeg ik een dame onder behandeling waarbij de rechte buikspieren niet meer aansloten na de zwangerschap ( een zogenaamde diastase). Dit was al ontstaan na de geboorte van haar eerste kindje en omdat ze graag een tweede wilde had ze er niks mee gedaan. Na de tweede bevalling was het alleen maar erger geworden en volgens haar huisarts was er weinig aan te doen. Lange tijd liep ze ermee door totdat ze het echt zat was. De huisarts stuurde haar door naar mij.

Toen bij het onderzoek het hemd uitging schrok ik toch wel even. Zo erg had ik het niet eerder gezien. De buikinhoud kwam door gebrek aan steun van de buikspieren naar buiten puilen tussen de twee spierdelen door. Als de buikspier zo slap en uitgerekt is en zo slecht functioneert heeft het in eerste instantie geen nut om die te gaan trainen. Maar we hebben niet alleen rechte buikspieren. De schuine buikspieren functioneerden wel, maar waren ook ongetraind. Verder hebben we nog een dwarse buikspier laag in de onderbuik die steun geeft en ook de samenwerking van bekkenbodem en middenrif kan steun geven naar de buik toe.

Er volgde een trainingsschema waarbij we rustig opbouwden om niet te forceren. Spieren moeten de tijd krijgen om te versterken en instappen op een te hoog niveau geeft alleen maar frustratie en overbelasting. Door minimaal te beginnen creëer je controle en beheersing over de spieren en dat is wat we nodig hebben bij het dagelijks gebruik.

De diastase ging natuurlijk niet weg, maar werd wel vele malen minder. Er kwam weer vorm in de buik en er was meer gevoel van steun en kracht. De schuine buikspieren zijn enorm belangrijk om te trainen, zowel tijdens als na de zwangerschap. Dus als je zwanger bent, wilt worden of net bevallen bent: goed getraind zijn geeft meer steun!

Zwangerschapscursus wel of niet?

/2 Reacties/in , /door

Als je zwanger bent heb je de keuze of je een zwangerschapscursus wilt gaan volgen of niet.  Je kan daarbij kiezen uit een groot aanbod, waaronder ook zwangerschapsbegeleiding bij de oefentherapeut. Wat je daar vooral niet leert is hoe je moet bevallen. Elke zwangere is anders en elke bevalling is uniek. Wat je wel leert is een richtlijn met tips en oefeningen zodat je zo goed mogelijk de zwangerschap doorkomt en met zoveel mogelijk vertrouwen de bevalling in gaat.

Tijdens de lessen komen de dagelijkse houdingen en bewegingen aanbod,want bukken en tillen met een dikke buik is toch anders dan je gewend ben. Maar ook het in en uit de auto stappen, omdraaien in bed en hoe doe ik toch die sokken aan zijn belangrijke punten die besproken en geoefend worden. Daarnaast kun je leren met welke oefeningen rugpijn op te vangen is en hoe je het lichaam zo goed mogelijk in conditie houdt.  

En dan natuurlijk de ademhaling….iets wat je normaal gesproken gewoon doet, maar wat tijdens de topprestatie van het bevallen toch ineens ingewikkeld kan zijn. Door van te voren verschillende manieren van ademhaling te trainen kan je tijdens de bevalling het geleerde makkelijker toepassen. Tijdens de ontsluiting is vooral het loslaten erg belangrijk, maar tijdens het persen heb je kracht nodig en waar haal je dat vandaan? Dit leer je allemaal tijdens de lessen zwangerschapsbegeleiding bij de oefentherapeut.

Elke vrouw ziet tegen een bevalling op, of het nu de eerste of vierde keer is, maar hoe beter je voorbereid en getraind bent, hoe makkelijker het zal gaan. Ik wens alle zwangere dames die dit lezen een goede bevalling toe.

Het belang van bekkenbodemtraining

/1 Reactie/in , , , , /door

De bekkenbodem is een spiergroep in het lichaam waar weinig over wordt gepraat. Iedereen vindt het normaal om na een bevalling flink de buikspieren weer te trainen en om wekelijks in de sportschool aan de conditie van het lichaam te werken. Maar de spiergroep die het pas echt zwaar te verduren heeft gehad tijdens de zwangerschap en natuurlijk vooral tijdens de bevalling wordt wellicht enkele weken getraind en daarna snel maar weer vergeten. Totdat je tijdens datzelfde sporten enkele druppeltjes gaat verliezen. Het lijkt door de reclame van incontinentiemateriaal alsof druppelverlies een normaal iets is, maar er is heel goed wat aan te doen. Het liefst trainen tijdens de zwangerschap (het komt altijd aan bod in mijn zwangerschapscursussen), meteen na de bevalling pak je die training weer op. En heb je dat allemaal niet gedaan dan is het zeker niet te laat. Al ben je 80, een bekkenbodem is te trainen.

Iedereen die is bevallen weet wat een geweld er op de bekkenbodem komt. En iedereen die nog moet bevallen vindt dat nu net iets om vooral niet over na te denken. Feit is dat tijdens de bevalling micro-scheurtjes ontstaan in de bekkenbodemspieren. Dit is een natuurlijk proces, het hoort erbij. De bekkenbodem zal na een bevalling nooit meer zo veerkrachtig worden als ervoor, maar goed, er zijn ook weinig vrouwen die de buik weer net zo strak krijgen als ervoor. Maar die buik wordt getraind en daardoor trekt alles strakker en wordt je beloond met meer steun naar de rug. En zo is het dus ook met de bekkenbodem.

Trainen en blijven trainen, net als de rest van je lichaam. En weet je niet hoe, dan ben je altijd welkom bij de bekken(oefen)therapeut.

Komt een vrouw bij de oefentherapeut…

/in /door

Enkele maanden terug had ik een vrouw onder behandeling die was doorverwezen door de verloskundige. Ze was voor de 2de keer zwanger en bij de 1ste had ze ernstige bekkenklachten gehad. Ze kon toen niet meer lopen en zat met 20 weken zwangerschap thuis. En nu was ze 12 weken zwanger en begon de ellende alweer.

We zijn meteen begonnen met het trainen van de stabiliteit rondom het bekken. Er is een keten van spieren rondom het bekken die horen samen te werken. Door de zwangerschap verweken de steunbanden in het hele lichaam en dus ook rond het bekken. De spieren horen dan de steun over te nemen, maar soms is er een zwakke schakel in het geheel en valt de stabiliteit meer weg dan normaal. Met testen kwam ik erachter welke schakel bij deze vrouw het zwakst was en we begonnen te trainen. Maar niet alleen de kracht, ook de samenwerking van die spieren bij de dagelijkse bezigheden.

Hoe kon ze het beste haar dochtertje van 2 optillen? Waar moest ze op letten met lopen? Hoe kreeg ze het meest balans in belasting en belastbaarheid? Dit waren belangrijke onderdelen tijdens de therapie.

Na 3 weken voelde ze zich al een stuk beter. Ze kon blijven werken tot aan haar zwangerschapsverlof. Door beter te luisteren naar haar lichaam en na te denken bij wat ze deed kon ze controle houden over haar bekken en pijnklachten. Dit maal geen bekkenband, maar een prettige zwangerschap.